De eerste maand

Sorry voor de lange tijd tussen mijn verslagen. Ondanks dat alles hier heel relaxed en ontspannen gaat, heb ik het toch te druk om mijn reisverslagen bij te houden. Zelfs mijn dagboek moet eraan geloven dat ik hem nog niet alles heb verteld. Alle indrukken en ervaringen die ik hier opdoe, moet ik zo erg tot me door laten dringen dat ik niet altijd zin en tijd heb om een verslag te schrijven. Maar bij deze dus een update vanuit Suriname. Ik zal proberen om iedere 2 weken een verslagje te schrijven, maar ik garandeer dus niets...

In mijn laatste reisverslag heb ik afgesloten met de mededeling dat ik morgen voor de eerste keer op trip zou gaan. Die dag begon al lekker vroeg. We werden opgehaald door Ronny, onze reisleider. Echt een topkerel!
We zijn met een busje richting de Brownsberg gereden. Daar hebben we eerst van het uitzicht over het Stuwmeer genoten. Al snel zijn we gaan wandelen en zijn we afgedaald naar de Irene val. Het had handig geweest als ik mijn loopschoenen mee had genomen. Zo'n afdaling van een berg is toch best glad met je gympen. Ik ben zelfs een stuk op m'n kont naar beneden gegleden. Dus heel mijn broekje zit nu onder de bauxiet en dat gaat er niet meer uit :(... Maar de afdaling was het meer dan waard. Eenmaal beneden aangekomen, was er een prachtige waterval. Een hele fotoshoot is er geweest onder de waterval, dus we hebben allemaal prachtige plaatjes geschoten van onszelf.
Tja, en dan sta je beneden bij die waterval. En dan komt het moment dat je weer naar boven moet. Met mijn kleine beentjes kon ik al die anderen niet bijhouden natuurlijk ;). Al snel was ik helemaal buiten adem en kon ik eigenlijk niet verder meer. Mijn hoofd klopte als een gek, alsof hij zou ontploffen. Volgens mij maakte mijn hart ook overtoeren, want ik voelde mijn hartslag in iedere ader kloppen. Gelukkig kreeg ik wat hulp van Ronny om de berg toch heelhuids weer op te komen. Halverwege, bij de splitsing van de Irene val en de Leo val, werd er gevraagd wie er nog mee naar de Leo val wou. Ik voelde mezelf niet aangesproken, dus ben ik samen met Satish alvast verder geloopen naar boven.
Toen we allemaal weer boven waren, zijn we terug gelopen naar het huisje op de berg. Daar hebben we heerlijk gegeten... Ronny zei achteraf dat we bergvleermuis hadden gegeten, maar tot op de dag van vandaag geloof ik daar niet veel van. Het smaakte naar kip. Maarja, zeg eerlijk... Het klinkt wel stoer om te zeggen dat je bergvleermuis hebt gegeten, toch?!
Na het eten zijn we naar Ston Island gereden. Daar hebben we ons hangmatje opgehangen waar we die nacht ik hebben geslapen. Wat een hel is dat zeg... Ten eerste was het ijskoud!! (Lees: 22 graden ofzo) Zelfs met een lange pyjamabroek, een hempje, een vest en twee dekbedovertrekken had ik het koud. Ik kon dus al heel slecht in slaap vallen en dan krijg je nog het feit dat je in een hangmat niet echt fatsoenlijk kunt draaien. Je ligt dus veelal in dezelfde houding. Hierdoor kreeg ik iedere keer krampen en deed alles zeer. Hier werd ik dus ook weer wakker van...
De volgende dag stonden er wel weer leuke dingen op de planning, dus dat maakte al veel goed. We zijn eerst over het Brokopondomeer gaan varen. Lekker in de zon ben ik dus lekker verkleurd. Jana en ik hebben ook nog even gezwommen... de rest durfde niet denk, hahaha. Daarna zijn we verder gevaren en hebben we op een ander plekje gevist op Piranha's. De bootsman heeft er uiteindelijk 3 gevangen. Wat een beesten zeg!! Ik dacht dat het van die kleine visjes zouden zijn met scherpe tandjes, die gewoon zouden bijten als je in de buurt zou komen. Maar nee, het zijn echte monsters die gewoon je vingers/hand amputeren als je niet in de smaak valt bij ze.
Na het vissen was het tijd om de spullen te pakken en door te gaan naar Bergendal. Daar konden we met een kabelbaan over de Suriname Rivier heen glijden. Het was zo gaaaaaf! Ik baalde er alleen een beetje van dat er niet zulke goede foto's van zijn gemaakt, dus ik moet gewoon nog een keertje ;). Misschien krijg ik Joey ook wel zo gek...
Dit hoogtepunt was wel bijna het einde van de trip, want daarna zijn we nog langs de Stuwingsdam gereden en daarna zijn we weer richting de Toscastraat gereden. Het was een zeer geslaagde trip en ik lag echt al om 21:00 uur op bed ofzo, zo moe was ik.

De dag erna was mijn eerste stagedag, dus ik moest wel fris en fruitig zijn. Al viel het wel wat tegen op mijn stage. Alles gaat hier zo langzaam en het komt gewoon niet vooruit. Ik denk dat ik daar wel erg aan moet wennen en vervolgens vooral als ik dan weer terug in Nederland ben om het allemaal weer wat sneller te doen. We zitten met meerdere stagiaires op de unit "ambulante hulpverlening" en moeten dit dus zelf op gaan zetten. Dus ik hoop en verwacht dat het dus binnenkort wel leuker en drukker gaat worden op stage. Maarja tot nu toe is stage nog niet heel spectaculair geweest.
Het hoogtepunt op dit moment is het Kinderboekenfestival. De laatste stappen heb ik nog meegeholpen, maar het meeste was al voorbereid voordat ik kwam. Dus het was voornamelijk uitvoeren en er staan. We moesten er voor zorgen dat de schoolkinderen in Paramaribo zich bewust warden van het feit dat er ook beperkte kinderen zijn en dat zij dus niet alles kunnen wat de schoolkinderen wel kunnen. Dit is wel gelukt naar mijn idee.
Verder zijn we nu weer in de normale sleur. Dus nu gaan we verder met intakegesprekken, handelingsplannen, huisbezoeken, advisering etc. Genoeg te doen dus!

In de afgelopen maand zijn er natuurlijk ook al een aantal feestjes geweest...
Ons lieve huisgenootje Priscilla is jarig geweest, dus dat hebben we gezellig met z'n allen gevierd. We zijn lekker uit eten geweest, hebben geshopt, zelfgemaakte Tiramisu gegeten en hebben haar goed verwend met cadeautjes en gezelligheid!
We hebben al diverse keren andere stagiaires op bezoek gehad om gezellig iets te komen drinken.
We zijn naar White beach en Overbridge geweest. Leuke stranden waar we lekker hebben gechilled. Al viel dat op Overbridge wel een beetje tegen, omdat het voornamelijk heeft geregend die dag.
We zijn al uit geweest bij Zsa Zsa Zsu en Havana. Tot in de vroege uurtjes zijn we daar geweest. Aangezien hier alles pas na 01:00 uur op gang komt, is het dus heel normaal dat je pas om 06:00 uur thuis bent. Dit is alleen wel een minder puntje als je de volgende dag gewoon vroeg op moet en je dus maar 2 uurtjes slaap hebt gehad. Gelukkig heb je dan heel de middag om in je hangmatje, in het zwembad of op bed gewoon lekker bij kunt slapen. Wat een leventje zeg!
En dan nog de party's... POOLPARTY en INTIEM! Lekker losgaan met de Tosca's! Waar is dat feestje? Hier is dat feestje! Op naar de volgende... Waarschijnlijk aankomend weekend naar STOUT IN HET OERWOUD!!

En ook al lijkt mijn leventje hier helemaal perfect, dat is het natuurlijk niet. Ik heb hier ook mijn moeilijke momenten. Afgelopen maand was dat voornamelijk op 17 en 20 februari. Dit waren de dagen dat ik heel erg met Casey in mijn hoofd zat en dat ik echt verlangde om thuis te zijn. Ik ben de dagen gelukkig goed doorgekomen door de steun en liefde van mijn huisgenootjes. Ze hebben lieve, behulpzame gesprekken gevoerd met me en hebben me warme knuffels gegeven als ik dat even nodig had. Ze zijn echt schatten... STUK VOOR STUK!!
Daarnaast heb ik het soms ook moeilijk met het missen van de mensen thuis. Je kunt hier niemand even een knuffel geven of even lekker ouwehoeren op z'n tijd. Tijdens het skypen met thuis kwam ik erachter dat ik de drukte, die ik in Nederland soms zo vervelend vind, toch wel mis hier in Suriname. Stom dat je die kleine, vervelende dingetjes toch kunt missen... Mis jullie heel erg pap, mam, Rox, Niek, C-Jay, Codey! <3
Het moeilijkste heb ik het natuurlijk nog altijd met het missen van Joey. Ondanks dat ik hem bijna iedere dag Skype, mis ik hem ontzettend erg. Het vooruitzicht dat hij nog langskomt, maakt gelukkig veel goed. Ik kijk al uit naar de weken dat hij hier is. Love you schatje! <3

Maaaaaaar.... wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen! Dus ik geniet gewoon van elk moment hier.

Afgelopen weekend bijvoorbeeld... Trip nr 2 :) Samen met de schatjes uit de Mozartstraat zijn we naar Nickerie, Bigipan geweest. Een prachtige, rustige trip. We begonnen met een busreis van ongeveer 5 uur. Waarbij we tussendoor een aantal tussenstops hebben gemaakt.
De leukste tussenstop vond ik toch wel het fruitkraampje. Langs de weg stonden diverse kraampjes met fruit, olie en andere natuurlijke producten. Bij één van de kraampjes zijn we gestopt. Bij het kraampje stond een hele lieve dame. We mochten van haar achter de kraam komen staan en prachtige foto's maken. Ze was heel gastvrij en lief!
Toen die helse busreis er eindelijk opzat, moesten we overstappen op de boot. In de prachtige natuur hebben we ongeveer een uurtje gevaren naar Bigipan. Tijdens de bootvaart hebben we apen gespot. Zo gaaf om die beesten in het wild te zien.
Daarna zijn we verder gevaren naar Bigipan. Daar hadden ze leuke houten huisjes op het water. Dat was onze slaapplaats voor die nacht. We hebben daar onze hangmatten opgehangen en hebben lekker rustig in het huisje gezeten.
's Avonds zijn we kaaimannen gaan spotten. Helaas hadden wij geen kaaiman te pakken, maar de andere boot wel. Zij hebben hun kaaiman afgegeven aan ons, zodat wij ook even een fotoshootje konden doen. Ik vond het echt een super gaaf beestje en wilde hem wel gelijk aanpakken. Eerlijk gezegd was ik er niet echt bang van. Het was wel heel apart om te voelen dat het beestje eigenlijk nog heel erg zacht was en het was ook niet heel erg koud. Misschien dus een leuk diertje als huisdier :P Zal mama blij mee zijn ;) hahaha.
Na de kaaimannentocht zijn we terug naar het huisje gegaan en hebben we nog wat gechilled, waarna we eigenlijk best "vroeg" in bed lagen.
's Morgens hebben we de zon op zien komen. Het was alleen wel een beetje jammer dat er een gigantisch grote wolk voor hing, want de zonsopgang was echt prachtig!
Daarna hebben we wat rond gevaren op Bigipan. Zwermen met vogels hebben we gezien. Prachtige Rode Ibissen, Reigers, en heel veel andere vogels waar ik de naam niet meer van weet...
Om onszelf weer een beetje op te frissen en onze huid weer te laten glanzen, hebben we een lekker modderbadje genomen. We zijn het water in gesprongen en hebben ons lekker ingesmeerd met de troep die op de bodem lag. We hebben nu allemaal weer een zacht babyhuidje en zien er 10 jaar jonger uit. Nu kunnen we er weer helemaal tegenaan.
Dat was helaas al wel het laatste van de trip, want daarna zijn we weer terug gevaren naar het huisje waar we onze spullen hebben gepakt. Alles weer terug in de boot en daarna weer in de bus. Uiteindelijk waren we vroeg in de avond weer thuis.
Weer een mooie trip voor in de boekjes ;)

Dit waren zo ongeveer de belangrijkste hoogte- en dieptepunten van de afgelopen maand. Mocht ik toch nog wat vergeten zijn, dan zien jullie dit terug in mijn volgende verslag. Ik hoop iedere 2 weken een verslagje te schrijven, maar ik kan niets beloven....

Liefs,
Lincey