Na regen komt... ?!

Daar ben ik weer... Deze keer niet met een super blij gezicht, helaas. De laatste tijd heb ik het namelijk redelijk zwaar. Er zijn inmiddels al 4 maanden om en ik begin nu toch echt heimwee te krijgen. Ik wist niet dat ik daar zoveel last van zou kunnen hebben.
De eerste maanden leken namelijk voorbij te vliegen en ik kon mezelf eigenlijk niet voorstellen waarom mensen heimwee zouden hebben. Het is namelijk zo'n prachtig land, met een heerlijk klimaat, prachtige culturen en vrolijke mensen. Alles is hier anders, zowel in positieve als in negatieve zin, en dat laat je iedere keer weer opnieuw verwonderen. Voor ik het wist, zat ik al op de helft van mijn tijd hier. Ik dacht dit makkelijk vol te kunnen houden en zag alles positief in.
Maar sinds Joey weg is, lijkt de tijd echt te kruipen. Het afscheid nemen viel heel zwaar en vanaf dat moment ben ik eigenlijk pas op de kalaneder gaan kijken. Ik zag dat ik nog 11 weken moest, wat eigenlijk niet zo heel extreem lang meer is. Maar toch lijken deze 11 weken, op geen enkele manier, op de eerste 11 weken dat ik hier was. De dagen gaan zo ontzettend langzaam en het aftellen gaat ook in een slakkengangetje. Het lijkt alsof de tijd in slowmotion verder tikt en ik vind het VERSCHRIKKELIJK!!

Vanaf het moment dat ik wist dat ik nog 11 weken te gaan had, gingen er ineens alarmbellen rinkelen bij mij. Ik heb namelijk de laatste maand vrij, dus dat betekende dat ik nog maar 7 weken stage had (ondertussen nog maar 3).
Opeens begon ik te stressen over opdrachten en alles wat ik nog van plan was om te doen. Natuurlijk heb ik mezelf weer eens niet aan mijn eigen tijdsplanning gehouden, waardoor ik nu weer achter de feiten aan loop. Ik ben daarom als een gek begonnen aan alle verslagen en ik merk dat ik dit eigenlijk niet eens zo verschrikkelijk vind om te doen, wat een opluchting.
Het meest negatieve aan dit verhaal is de stress en zijn uitwerkingen. Ik ben namelijk heel onrustig en ik word er zelf een beetje gek van. Ik ben tegenwoordig iedere ochtend op de meest irritante tijden wakker en dan kan ik niet meer slapen, daarnaast draait mijn buik 10.000 rondjes per dag, waardoor heel mijn eetlust verpest is en ik heb het gevoel dat ik al weken een wandelende kachel ben, omdat ik gloei als een gek. Maarja, ondanks dat moet het werk toch gedaan worden, dus HOP... weer achter de laptop.

Daarnaast heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn 2 liefste schatjes hier in Su, Pris & Axelle. Mijn twee overbezorgde moedertjes die altijd voor mij zorgden. Met heel veel mooie herinneringen en prachtige verhalen heb ik ze toch terug moeten laten gaan naar België.
Als goede afsluiter heb ik de laatste dagen veel met ze gegeten en gedaan. We zijn nog naar de Colakreek geweest, hebben gezwommen bij Krasnapolski en gegeten bij Zus & Zo. Daarnaast heb ik lekker 3 nachten bij ze geslapen, zodat ik ze nog heel veel dikke knuffels kon geven. We hebben samen nog veel gelachen die nachten, maar ook zeker veel gehuild.
Het afscheid was dan ook heel zwaar. Ik ging als verrassing mee om ze weg te brengen naar de luchthaven. Onderweg werd er weinig gezegd, omdat we allemaal niet wisten wat we moesten zeggen. Het laatste taxi ritje samen in Su... wat een hel was dat. Op de luchthaven hebben we weer de nodige tranen gelaten en toen was het dan echt tijd om ze uit te zwaaien. Vaarwel en tot ziens! Een mooi vooruitzicht om die 2 schatjes weer te zien als ik terug ben in Nederland!! =)

Nu lijkt het alsof ik de laatste tijd alleen maar gehuild heb en geen leuke dingen meer heb gedaan, maar dat is natuurlijk niet waar. Natuurlijk heb ik de nodige traantjes gelaten (en die komen nog steeds), maar ik heb ook leuke dingen gedaan. Om wat afleiding te zoeken, ben ik gewoon nog gaan stappen en ben ik lekker uit eten geweest bij 't Pannenkoeken/poffertjeshuis en bij Renah op Blauwgrond.
Daarnaast ben ik op stage druk bezig geweest met het Kinderboekenfestival in Para en heb ik lekker geBIMd met de kids. Dit is toch altijd zo leuk om te doen. Die smoeltjes zijn gewoon onbetaalbaar.

Het leukste moet nog komen.... Over 2 dagen is mijn liefste dinnetje uit Nederland hier. Ik heb dan lekker 3 weken vrij van stage, zodat ik lekker veel trips met Amy kan doen. We gaan er een super vakantie van maken!! Mijn avonturen lees je in mijn volgende reisverslag.

Liefs,
Lincey