Hooggeëerd bezoek

Mijn laatste reisverslag heb ik afgesloten met de mededeling dat Amy binnenkort zou komen. Ondertussen is zij ook alweer 2 weken thuis, dus het leek me wel weer eens tijd voor een nieuw reisverslag. Het zal één van de laatste reisverslagen worden, want over iets meer dan 3 weken zit ik alweer terug in Nederland. Echt een heel raar idee! Maar dat is iets om straks even bij stil te staan, want nu wil ik eerst alles vertellen over mijn geweldige tijd met de aller aller allerliefste meid op deze hele wereld!

Precies een maand geleden, op maandag 9 juni, kwam Amy aan op Zanderij, de luchthaven van Paramaribo. Ze was speciaal voor mij, voor het eerst in haar leven, in een vliegtuig gestapt. Ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat ze dat gewoon voor mij gedaan heeft, maar daarom vind ik het alleen maar leuker dat ze toch is gekomen.
Toen ze aankwam, was ze helemaal afgepeigerd. Niet gek als je bedenkt dat ze al 23 uur wakker was. We zijn daarom begonnen met een rustig avondje thuis. We hebben heerlijk gegeten met alle huisgenootjes. Tja, Amy is overigens ook 2,5 een huisgenootje van ons geweest. Daarna zijn we lekker vroeg ons bed in gedoken, zodat we de volgende ochtend weer lekker vroeg konden beginnen. Amy was natuurlijk super vroeg wakker, omdat ze nog ingesteld was op de Nederlandse tijd. Gelukkig was ik ook een beetje bijtijds wakker en heeft ze niet al te lang hoeven wachten op haar ontbijt.
Die dag hebben we lekker rustig aan gedaan. We hebben wat rondgereden in Paramaribo en zijn wat gaan shoppen. Ik had natuurlijk ook al 4 maanden niet optimaal kunnen shoppen, zonder mijn shopmaatje, dus dat moest even ingehaald worden.... Nou dat hebben de winkels in Paramaribo geweten ook! We hebben heel de stad door gelopen en zijn geslaagd... het eerste en belangrijkste wat je nodig hebt in Suriname... EEN HANGMAT! Zonder hangmat kun je niet zeggen dat je echt Suriname geproefd hebt.
Verder hebben we natuurlijk heel veel gekletst. Ondanks de aanwezigheid van alle moderne snufjes als Skype en Whatsapp, is het ouderwets kletsen en slap ouwehoeren toch nog het leukst. Lekker gek doen en gillen is toch wel hetgene wat ik het meest gemist had. Alle roddels zijn naar boven gekomen en de slechtste verhalen zijn verteld, tot in de late uurtjes.

Op woensdag was het tijd voor onze eerste trip. Een avondje het water op om dolfijnen te spotten. Nou dat is gelukt hoor!! We hebben echt tientallen dolfijnen gezien, zelfs moeders met jonkies... Echt zoooo CUTE! Ondanks dat ik in Curacao ook al dolfijnen had gezien en er zelfs mee had gezwommen, was het toch nog steeds heel bijzonder om die beestjes in het wild te zien. Daarnaast zien de dolfijnen er hier in Suriname toch anders uit als in Curacao. Hier zijn de dolfijnen heel licht grijs en hebben ze een roze buik. Echt heel schattig! Daarnaast zijn ze hier niet zo springerig als in Curacao. Ze komen hier amper het water uit, maar dat maakte het er gelukkig niet minder leuk op om naar te kijken.
Na het spotten van de dolfijnen hebben we nog een stukje op het water gevaren. Onderweg terug naar de kant, konden we genieten van een super mooie zonsondergang. Dit ging zo snel, dat het bijna niet te geloven was. Binnen een half uur is de zon gezakt van hoog aan de hemel tot diep in het water... ONGELOOFLIJK!!

De volgende dag moesten we alweer vroeg op. We hadden een 4-daagse trip op de planning staan naar Blanche Marie. Dus we gingen op pad als echter backpackers... Een veel te grote tas helemaal volgepropt met veel te veel spullen. Gelukkig hoefden we niet iedere keer alle spullen mee te sjouwen, want had ik bij deze trip geheid een hernia opgelopen.
De trip begon al heel gezellig... met een zeer goed gehumeurde Kenny en Vano die ons thuis op kwamen halen. Zo vertrokken we naar de andere vakantiegangers die ook mee gingen op de trip. Met z'n achten zijn we vervolgens een heeeeeeele lange reis tegemoet gegaan. Toen we net op weg waren, kwamen we een goudhaas tegen. Een lekkere snack voor na het avondeten, dus Vano pakt z'n geweer en schiet het beestje in 1x dood. Daarna was de reis niet zo heel spannend meer. Het leek echt oneindig te duren, een saaie bauxietweg waar maar geen einde aan kwam. Ik wist niet dat een mens zich zo kon vervelen zeg... ondanks het leuke gezelschap duurde de reis zo ontiegelijk lang, dat ik mezelf wel moest vervelen. Zelfs het slapen hield de verveling niet weg.
Na een tijdje was ik er zo klaar mee... ik had geen kont meer om op te zitten en die bauxietweg met zijn jungle ernaast had ik na 7 uur ook wel weer gezien. Toen kwamen gelukkig de verlossende woorden.... WE ZIJN ER BIJNA!! Beter kon het niet... Eindelijk weer even de benen strekken en niet meer hoeven draaien om je kont, op welke manier dan ook, even te ontlasten.
Toen we eenmaal daar aankwamen, was het net een paradijsje. Een mooi houten huisje met een veranda die uitkeek over een kabbelend riviertje. Nog niet wetende dat die veranda gewoon ONZE SLAAPKAMER zou worden voor die nacht... Wij waren namelijk de enige gekken die persé in een hangmat wilden slapen, dus wij kregen een andere slaapplaats als de overige gasten. Het geluid van de rivier en de geluiden van de jungle om ons heen, zorgden er 's avonds voor dat we na het kletsen gelijk in slaap vielen.
De volgende ochtend hebben we een korte wandeling richting de watervallen gedaan van Blanche Marie. Door het regenseizoen was de waterstand echt heel hoog, waardoor de waterval echt SUUUUPER mooi was! Alleen het kijken was het al meer dan waard.... maarja als je er dan toch eenmaal bent, kun je er net zo goed even in duiken toch?! Dus hup, met kleren en al, het water in en genieten van de veel te sterke stroming ;).
Daarna weer alle spullen inpakken en door naar Avanavero. Een prachtig verblijf met AUPING-BEDDEN 8-). Dus mochten onze hangmatjes niet lekker liggen, konden we altijd gebruik maken van een lekker zacht bedje... Maar dat was niet nodig ;) Vano had onze hangmatjes weer fantastisch opgehangen.
Op het eiland zouden brulapen aanwezig zijn, dus samen met Chris en Jen hebben we heel het eiland afgezocht... Heel de dag geen brulaap gezien of gehoord, wat is dat frustrerend zeg! Bij ieder geluid en ieder uitstapje wat we maakten, keken we nog meer uit naar de brulaap. Tot vervelends toe hebben we het over het beestje gehad, tot het moment dat we er dan EIN-DE-LIJK eentje gevonden hadden. YESSS!! Nu konden we met een gerust hart verder met de rest van de trip.
De volgende dag zijn we als ECHTE MEISJES IN DE JUNGLE door de jungle gelopen. Op onze gympies zijn we over rotsen geklommen en naar de stroomversnelling geklauterd. Daar zijn we ingesprongen en daarna zijn we in ons bikini terug gelopen. Dat was natuurlijk wel een fotomomentje waard ;).
Op weg naar Tante Annie in Apoera. Wat een schat van een vrouw is dat! We mochten allemaal bij haar in huis slapen, echt super life! De volgende ochtend heeft ze zelfs een overheerlijke cake voor ons gebakken, JAMMIEEE!! Dat hadden we ook wel nodig na zo'n nacht zeg... Poe poe!! Een avondje party crashen is toch niet zo makkelijk als het lijkt, daar moet je heel veel energie in steken :P.
En toen was het alweer tijd om die helse tocht terug naar huis te rijden. De truc was om zoveel mogelijk te slapen, dus dat heb ik gedaan ook. Tot dat ik niet meer recht kon zitten van de spierpijn in mijn rug en nek... Ondanks dat, hebben we toch een redelijk goede terugreis gehad. We hebben bijna heel de weg lang muziek geluisterd en toen de box leeg was, hebben we een mooie Surinaamse woordenlijst gemaakt. Chris en Jen (die overigens maar 2 weken op vakantie waren in Su) waren namelijk al zo goed geintegreerd in de Surinaamse taal, dat zij mij een hele waslijst aan woorden mee konden geven... Tja dat kan ook haast niet anders als je uit Rotterdam komt.

Maandag hadden we een relaxdag ingepland en dat was ook wel echt nodig ook. We waren helemaal dood op na die trip. We hebben de hele dag wat rond gehangen bij het huis en hebben al was gedaan... daar zijn we ook nog een hele middag mee bezig geweest zeg.... Poe poe!!

Maar we hadden geen tijd om stil te zitten, want dinsdag stond ons volgende uitstapje alweer op de planning. Berg en Dal met de KABELBAAN!! Ik had hem al gedaan, maar toch blijft het een super leuke beleving om aan zo'n kabeltje 40 m boven de grond de rivier over de steken.
Als apen hebben we de 10 kabels doorlopen en net zoals de vorige keer, hebben we de laatste kabel ondersteboven gedaan! Zelfs de stagiaires, die al 5x de kabelbaan hadden gedaan, vonden het eng om het te doen. Maarja, wij als eigenwijze bakra's denken dat we alles kunnen, dus dat doen we gewoon EVEN...

Woensdag hadden we vrij gehouden voor de voetbal! We konden natuurlijk niet alle 3 de voorronde wedstrijden missen doordat we op trip zouden gaan. Dus we hebben de planning wat omgegooid, zodat we toch de wedstrijd tegen Australië nog konden zien. Wat een feest was dat bij 't Vat zeg!! EEN GROOT GEKKEINHUIS!!

Donderdag hadden we de sugartrail. Een hele leerzame trip... jaja, we zijn ook nog wat wijzer geworden hier. Een prachtige trip waarbij we niet alleen het proces van suikerriet tot rum hebben besproken, maar ook nog de hele geschiedenis van de slavernij te horen hebben gekregen. Een heel indrukwekkend verhaal wat je toch wel even aan het denken zet... En dat nog wel tijdens je vakantie, moet niet gekker worden!

Vrijdag was het tijd om souverniers te kopen. Tja, en dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. We zijn heel de middag bezig geweest met het uitzoeken van souverniers, dus ik hoop dat ze in de smaak vallen. Het heeft me namelijk bloed, zweet en tranen gekost. MAAAAAR... WE DID IT!!

En een dag later was het alweer tijd voor de laatste trip, 5 dagen naar Jungleresort Pingpe. Wat een mooie, geweldige trip was dat zeg!! Maar dat kan ook niet anders met zo'n leuke gids. DonnyBoy heeft ons heel de flora en fauna van Suriname laten zien en genoot daarnaast net zo hard van de muziek al wij ;). Want na die saaie reis van vorige keer, konden we natuurlijk niet op trip zonder muziek. Daarom hadden we vrijdag in de stad nog snel even een Bluetooth boxje gekocht, zodat we alsnog muziek konden luisteren als we in de middle of nowhere geen bereik meer hadden voor de radio. Achteraf was het niet echt nodig, want zelfs in het midden van de jungle hadden we nog bereik met onze telefoons en konden we gewoon bellen... hoe bizar wil je het hebben :P.
Tijdens deze trip hebben we echt vet veel mooie dieren gezien. Het mooiste was toch wel ons huisdier, Suzie! De vogelspin die gezellig een kijkje kwam nemen in ons huisje. Het was volgens de gids echt een wonder als dat zou gebeuren, dus we moesten een lot uit de loterij kopen.
Daarnaast hadden we natuurlijk ook nog de tarantula, die ons toch even goed liet schrikken tijdens onze wandeling. Ze zat midden op het pad en de gids bleef plots stilstaan. Zo onverwachts dat ik gewoon tegen hem opliep, OEPS! Het leukste was nog wel de inheemse vrouw die er met een grote boog omheen rende. Ze was echt als de doods voor dat beest.
Nog geen 5 min later liepen we tegen een mooie koraalslang aan. Een oranje slang met witte en zwarte ringen. Gelukkig was ie bang voor ons en ging ie gelijk weg. Anders was het niet helemaal goed afgelopen ben ik bang.
Verder hebben we ook heel veel dieren gehoord, zoals de brulaap, de bospolitie (een vogel die de andere vogels waarschuwt als er iets aankomt) en ontiegelijk veel vervelende padden. Jeetje wat kunnen die beesten een herrie maken zeg, NIET NORMAAL MEER!!
Naast een wandeling door de jungle hebben we ook nog een boottochtje gedaan naar een waterval, hebben we een rondleiding gehad bij de polikliniek en de basisschool en hebben we een dorpswandeling gedaan. Wat een openhartigheid is er toch in de binnenlanden zeg! Overal wordt je met open armen ontvangen en krijg je meerdere complimenten aangeboden. Zo hebben we denk wel 100x gehoord dat we mooie meiden zijn en hebben we zelfs een huwelijksaanbod gehad. Om ook wat terug te kunnen zeggen tegen al deze lieve mensen, hebben we een 5-daagse spoedcursus Saramacaans gehad. En de inheemsen waren trots op ons dat we na 2 dagen als I wiki no? Mi wiki ooooo! (goedemorgen), I de no? Mi de ooooo! (goede middag), Duumundu (Tot ziens) en Duumi Sweeti (slaap lekker) konden zeggen.
De terugweg zouden we eigenlijk per vliegtuig doen, maar doordat er te weinig mensen waren, konden we helaas niet meer. Het was een kleine tegenvaller, maar we vonden het ook wel gezellig om met Don terug naar Paramaribo te reizen. Met een lekker muziekje erbij duurde de reis natuurlijk veel minder lang. En wat hebben wij gelachen in die boot... als twee malloten hebben we liedjes gezongen en gelachen. YOLOOO!!!

En toen was het alweer tijd voor Amy om naar huis te gaan... Aan alle leuke dingen komt helaas een einde. Ondanks de geweldige tijd en het feit dat ik haar weer 5 weken moet missen, hebben we afgesproken om niet te huilen bij het afscheid. En die belofte zijn we nagekomen! We hebben een super tijd gehad en voor we het weten, ben ik weer terug in Nederland.

Nu 2 weken later begint het pas tot me door te dringen dat ik binnenkort echt weg ga... Ik loop nu tegen het einde van mijn stage aan en dat betekent toch wel dat het einde in zicht is. Nog een goede week stage en dan 2 weekjes vrij en dan zit ik alweer in het vlietuig terug.
Zo langzaam als het vorige maand leek te gaan, zo snel gaat het nu weer. Het is lastig om het allemaal te bevatten, maar ook hier komt een einde aan. Een einde aan een periode waarin ik veel gegroeid ben. Misschien niet als het gaat om mijn kookkunsten, maar zeker wel als het gaat om mijn persoonlijke groei. Ik ben erachter gekomen waar ik voor sta en waar ik mezelf hard voor wil maken. Ik weet wat ik heb en ben blij met datgene. Ik heb ook ingezien dat je vaak met kleinere dingen veel blijer kunt zijn dan met de grote cadeaus.
Een gezellig skypegesprek met Joey of een sms'je van het thuisfront. Een armbandje van lieve huisgenoten of een glimlach van een client. Een kaartje van mn beste vriendin als het even tegen zit of een knuffel als ik de warmte mis. Het zijn de kleine dingen die het leven mooi maken en die er voor zorgen dat het leven zin heeft.

LEEF OM TE GENIETEN EN GENIET VAN HET LEVEN! <3