Culture hunting

Hallooooo, daar ben ik weer. Het is alweer even geleden, dus ik zal jullie even bijprate.n over mijn avonturen hier in Su. Zoals de titel al aangeeft, ben ik de afgelopen tijd bezig geweest met een cultuurjacht. Ik heb de laatste weken wat extra mijn best gedaan om de Surinaamse cultuur beter te leren kennen.

Zo ben ik twee weken geleden met Pris en Axelle naar de kerk geweest. Zij waren door Dolcine (een college van hun stage) uitgenodigd om eens te komen kijken in de kerk van haar gemeenschap. Het was een hele ervaring om de kerk in te gaan. Zoals de meeste van jullie wel weten, ben ik zelf helemaal niet gelovig en geef ik helemaal niets om kerken en kerdiensten. Toch vond ik het wel heel interessant om dit eens mee te maken.
We gingen met het idee dat we een mooie muzikale dienst zouden krijgen, in een kerk met airco. Helaas deed de airco het niet door een stroomuitval en werd er ook niet gezongen in de dienst. Wel vertelde de priester een prachtig, inspirerend verhaal over de eenvoud van de mens. Iedereen is uniek op zijn eigen manier en moet om die redden ook zichzelf kunnen blijven. EENVOUD SIERT! Hij sprakt vanuit zijn hart en had hierbij geen boek of blaadje nodig waar alles op stond. Hij sprak vanuit de praktijk en eigen ervaring en dat zorgde ervoor dat het zo interessant en inspirerend was. Voor vele in de kerk was het een herkenbaar verhaal waar een ieder zich in kon vinden. Dit laten ze dan ook merken door tijdens zijn verhaal hun handen in de lucht te steken en "AMEN" te roepen. Het is dus een levendige dienst waar iedereen lacht, respect toont en zichzelf is. De hele dienst met alle verhalen, reacties en gedragingen van iederen heeft me wel even aan het denken gezet.
Toen de dienst was afgelopen, liepen we naar buiten. Een beetje teleurgesteld dat er geen muzikale dienst was. Terwijl we dit met Dolcine bespraken, kregen we van andere mensen te horen dat er nu een kleine pauze zou zijn en dat er daarna wel een dienst zou zijn met zang. Ondanks de hitte hebben we er toch voor gekozen om te blijven, want we kwamen uiteindelijk toch voor de muzikale dienst. Na wat verfrissend water kon ik er weer even tegenaan, dus zijn we terug gaan zitten in de kerk.
Dat zitten hebben we overigens niet lang vol kunnen houden, want bij een muzikale dienst kun je niet stil blijven zitten. Iedereen gaat staan en beweegt en klapt mee op het ritme. Degene die echt vaak komen, zingen alle liedjes ook echt mee. Heel mooi om te zien. Ik kreeg er een beetje het Sister Act idee bij, dus ik vond het geweldig om het nu in het echt te zien. De mensen leven zich zo in, in de muziek. Ze staan met hun ogen dicht, met hun handen in de lucht mee te bewegen en te zingen. In een soort van trance beleven ze elke noot van de muziek.
Na de muziek was er een kort moment om de nieuwe mensen in de kerk even voor te stellen. Omdat wij voor de eerste keer in de kerk waren, moesten we even opstaan en warden we verwelkomd. Vervolgens stonden de 3 banken voor en achter ons op, om ons een hand te geven en warm te verwelkomen in de gemeenschap. Mooi om te zien dat het geloof zo'n band kan scheppen tussen mensen. Niemand wordt raar aangekeken en iedereen is welkom. Wat een avontuur zo'n kerkdienst.

Een week later ben ik samen met Jolijn, Ezli en Iris naar Xamara (een collegaatje van stage) geweest. We zijn met de bus naar Leliedorp gereden, wat ongeveer 3 kwartier tot een uur duurde. Hoe belachelijk het ook klinkt.... voor die lange busreis heb ik welgeteld 1,60 SRD betaald. Dat is omgerekend nog geen 0,35 euro.
Daar aangekomen kregen we, zoals gewoonlijk hier in Suriname, eerst wat te eten. Want in koken zijn ze hier echt geweldig goed!! Dus na een lekker groot bord bami met kip, hadden we weer genoeg energie voor de rest van de dag.
De rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan. We zijn naar Lely hills (een hotel en casino) geweest. Daar hebben we aan het zwembad gezeten, wat gegeten en gedronken en gezellig wat spelletjes gedaan. Tegen een uur of half 11 's avonds kregen we een uitnodiging van de eigenaar om naar zijn nieuwe discotheek te komen kijken. Hij wil de discotheek op 20 april openen en wij mochten als eerste de discotheek bekijken en keuren. Met z'n vijven hebben we ons rijkelijk geamuseerd in de lege dischotheek. Het was een gezellige dag en ik heb daarna heerlijk geslapen, ik was uitgeput!!

De volgende dag mocht ik weer lekker vroeg mn bed uit. Ik heb gezellig weer even kunnen skypen met mn papa en mama. Roxanne en de kinderen waren er op dat moment ook, dus die heb ik ook weer even kunnen zien. Het was alweer een tijdje geleden dat ik hen gezien had. Gelukkig zijn er genoeg momenten dat ik aan ze denk, anders zou ik gewoon vergeten hoe ze eruit zien denk ;).
Laatst zag ik bijvoorbeeld een Ford Transit busje rijden hier. Hoe raar het ook is, toch kijk ik dan even om te kijken of papa in de auto zit. Zo gek om dat te doen, omdat ik weet dat hij helemaal niet in de buurt is. Ook bij de geur van verf op stage moest ik even aan papa denken. Echt gek, omdat ik daar thuis nooit echt bij stil sta.
En dan de uitspraak van Pris... "Zij heeft zichzelf ook niet gemaakt". Het was net of ik mama hoorde praten, die zegt dat ook altijd. Leuk om die wijze uitspraken van mama hier terug te horen. Zo voel ik mezelf toch niet helemaal weg van thuis, ook al zit ik bijna 8000 km verderop.

Na de complete skype-sessies moest ik mezelf snel klaarmaken om samen met Pris, Axelle en Grace (een collegaatje van hen) naar de Javaanse markt te gaan. Daar hebben we veel dingen gekocht, zodat we alle typische lekkernijen konden proeven. Ik moet toch toegeven dat ik de Nederlandse tussendoortjes en snoepjes lekkerder vind. Ik houd wel van die zoete, plakkerige dingen. Maar helaas was dat op de Javaanse markt niet echt te vinden.
We hebben de rest van de dag ook gezellig samen doorgebracht. Eerst nog wat toastjes en chips gehaald voor 's middags en het avondeten voor 's avonds en daarna lekker gehangen (en ik ook geslapen) in het tuinhuisje van Pris en Axelle.
's Avonds hebben we lekkere pasta gegeten met Tajerblad. Een groente uit Suriname die heel snel krimpt als je het in een hete pan gooit. Het is eerst een gigantisch blad wat je in stukken snijdt en uiteindelijk is het een soort spinazie als het op je bord ligt. Echt lekker!! Jamm Jamm!!
Met nog een redelijk volle maag zijn we naar de Hermitage Mall gereden. Daar hebben we nog even geshopt. Ik was eigenlijk al helemaal uitgeteld en was dan ook blij dat we naar huis gingen, want dan kon ik eindelijk mn bedje in kruipen.

Tussen al deze leuke, gezellige, culturele uitstapjes door heb ik natuurlijk ook nog stage gelopen en ben ik uit geweest. Dat stappen kennen jullie ondertussen al wel een beetje. Om 1 uur de discotheek in en om 6 uur naar huis. Of met een partybus rondrijden en vervolgens genieten van een super geslaagde poolparty. Het lijkt bijna eentonig en saai te worden... maar NEEEEEE!! Ik geniet nog steeds van ieder feestje en ik denk ook niet dat daar iets in gaat veranderen ;).

Maar dan stage... Daar zit wel wat meer variatie in. Ondertussen hebben we al meerdere huisbezoeken gedaan en ik moet zeggen dat ik ze steeds leuker ga vinden. We vinden nu al meer mensen, waardoor we ook daadwerkelijk gesprekken hebben in plaats van alleen rondjes rijden op zoek naar mensen. Super dus!!
Daarnaast was er op 7 april een grote verrassing voor de kinderen. Vanuit Disneyland Amerika waren er 3 animatiefiguren naar Paramaribo gekomen. Het was geweldig om te zien hoe de kinderen/jong volwassenen reageerde op de komst van Dora, Diego en SpongeBob. Van kinderen die staan te springen op het balkon, tot kinderen die ze achtervolgen en blijven vastpakken om te kroelen. Vele brede glimlachen stonden er op de gezichten van de kids. En daar doe je het toch uiteindelijk allemaal voor!! =)

Ik ben vanaf 1 april trouwens ook begonnen met SALSAAAAA!! Wat in het begin echt heel leuk leek, valt nu toch wel een beetje tegen. Ik begin me een beetje te ergeren aan de dansdocent en vind het ook niet leuk dat we voornamelijk alleen dansen in plaats van met een partner. De dans opzich vind ik wel heel leuk, dus misschien dat ik in Nederland nog wel een keer wat lessen ga volgen. Ik heb dan nog al een klein stapje voor natuurlijk ;).

Dit waren een beetje de hoogtepunten van de afgelopen weken. Ik ben vast nog veel leuke dingen vergeten te melden... Ik kan namelijk uren blijven typen en er blijven leuke, aparte, bijzondere dingen in me opkomen.
Zoals het vloeken op de huisbaas omdat we geen water hebben, het eten bij mijn lieve Belgische schatjes <3, het lachen op stage om stomme grappen en foute liedjes, het relaxt hangen en kletsen in een hangmat, het gillen om een dikke rat die rondloopt in de achtertuin, het afkoelen in het heerlijke zwembad, het ontspannen kijken van een spannende film en nog VEEEEEEEL MEEEEEEER!!

DON'T DREAM YOUR LIFE, LIVE YOUR DREAMS!! <3

Liefs,
Lincey